Eigenlijk gaat dit best goed. Je wordt zakelijk, maar op een prettige manier, rondgeleid. Dat maakt het toch al wat gemakkelijker om er over na te denken. Kennelijk is het toch niet zo vreemd om je wensen al vast te leggen en ben ook niet de enige. Ik vul in dat ik gecremeerd wil worden en welke plek mijn voorkeur heeft. Simpelweg omdat dat centraal ligt voor de mensen die ik graag bij me zou willen hebben. Misschien moet ik er ook eens gaan kijken. O ja, dat doet me er aan denken alvast mijn adressenbestand er in te zetten. Dat is altijd zo’n enorme klus voor de nabestaanden. Wijzigen kan altijd nog. Stel dat ik me toch bedenk, dan is iemand gemakkelijk toe te voegen of te verwijderen.
Terwijl ik bezig ben komen er andere gedachten in mij op. Stel nou dat mij iets heel ernstigs overkomt, wat heb ik dan voor keuzes en wat wil ik dan. Dat is eigenlijk wel weer een heel ander onderwerp, maar minstens zo belangrijk. Het gaat dan vooral over medische handelingen die ik nog wel wil of juist niet. Oef, daar wil ik niet over nadenken. Maar tsja, dat overlaten aan mijn kinderen is het laatste wat ik wil. Of overlaten aan de artsen? Maar misschien willen die wel te vroeg stoppen met een behandeling, of te laat? Dit zijn toch wel echt zaken die ik moet vastleggen in een schriftelijke wilsverklaring. Je hoeft hiervoor niet naar de notaris heb ik gelezen. Uiteraard moet ik dit wel met de huisarts bespreken, zodat hij dit op kan nemen in mijn medische dossier. Daar hoort dit thuis, zodat de medici daar ook naar kunnen handelen als het zover is. Ik google om voorbeelden te vinden. En wat blijkt. Je kunt voldoende informatie vinden om het vast te leggen. Het is belangrijk dat je je duidelijk uitspreekt over wat je wil. De vorm waarin je het opschrijft is beduidend minder belangrijk. Dus op de schriftelijke wilsverklaring heb ik nog iets te doen als ik dat wil regelen. Dat schuif ik nog even voor me uit.
Heb ik nu alles in beeld, vraag ik mezelf hardop af. Ach nee natuurlijk. Testamenten, dat is ook een onderwerp waar ik iets mee moet. Ik denk aan moeilijke materie en dito keuzes. Een notaris die een heel document van 6 kantjes in 2 minuten moet voorlezen met onbegrijpelijke taal. En een opgelaten gevoel omdat hij dit standaard 1000x per jaar doet en mij vast heel dom vindt als ik niet goed beslagen ten ijs komt. Om over de kosten maar te zwijgen. Wordt vervolgd, denk ik.
